Op het openingsweekend van de Gentse Feesten was de Wilhelminafanfare de gast van de Propere Fanfare uit Gent. Zie hier een videoverslag van de optocht door Gent op zaterdag 17 juli

UIT DE GENTENAAR

Nachtelijk fanfarefeest bij Sint-Jacobs

Auteur: Tom Dams/Dominique Dierick

 

Nacht van de fanfares op Sint-Jacobs

 

GENT - Af en toe leek het alsof de films van Fellini tot leven waren gekomen, daarstraks op het Groot Podium en in de Scala bij Sint-Jacobs. Een bonte bende van 206 fanfaremuziekanten overspoelde het podium, en zelfs de Scala-tribune ernaast om een wild feest te bouwen. Het was het orgelpunt achter wat uiteindelijk een hoogdag bleek voor de fanfares van Gent en wijde omstreken.

Laat ik maar eerlijk zijn, het vooruitzicht om naar fanfares te gaan kijken en luisteren vervulde me vooraf vooral met angst en beven. Fanfares, dat zijn toch die verzamelingen oude mannen die luisteren naar namen als ‘Nut en vermaak’, die één keer per week samenkomen om het onder het mom van een repetitie op een drinken te zetten en die de meest hemeltergende hoempariedels produceren? Dat dacht ik, dus. Maar kijk: ik dwaalde. En Bij Sint-Jacobs vond ik het rechte spoor.

 

Invasie

En gelukkig maar, want het begin van de Gentse Feesten ging dit jaar meer dan ooit tevoren gepaard met een invasie van fanfares. Al van in de Openingsparade bleven ze maar voorbijstromen, maar ook de rest van de dag doken er overal in de stad blazers, pijpers en slagwerkers op. Met dus het toppunt vanaf 1 uur bij Sint-Jacobs.

De Propere Fanfare van de Vieze Gasten had daar zes andere fanfares uitgenodigd van – soms letterlijk – zeer divers pluimage. Die palmden het podium in of speelden vanuit de Scala-tribune opzij. Soms met dansers en go-go-girls, soms sober. Soms klonken er Balkangeluiden, zoals bij Rat Ka Bay Bal, op andere momenten was het eerder hoempa – met onder meer de Eindhovense Wilhelmina-fanfare die Chiqituita van Abba een euh… aparte en wel heel unieke versie bezorgde. Het wilde majorette-ensemble van Vooruit met de Kuit was uiteraard ook van de partij, net als de eerder burleske danseressen van het Schoon Vertier. En uit Brussel kwam, helemaal in het roze, de vrouwenfanfare Pas ce soir chérie – met onder meer flarden van Michael Jacksons Billie Jean en van de danceklassieker No Limits. En de Bevlekte Ontvangenis uit Zaffelare deed het dan weer met Tom Waits.

 

Slotakkoord

Maar hét hoogtepunt van de avond was uiteraard het slotakkoord, waarvoor alle 206 muzikanten samen op het podium klommen, in de Scala én zelfs een stuk van het plein innamen. Ze maakten er een feestje van zoals je die eigenlijk alleen maar tijdens de Gentse Feesten kan beleven. En en passant bliezen ze alle vooroordelen over fanfares naar de verdoemenis.

Fanfares torsen misschien nog een oubollig imago met zich mee, maar dat zal niet lang meer duren. Fanfares zijn hip. Ik ben bekeerd.

 

Een paar fofo's