Italiaanse zegeningen voor Wilhelmina Fanfare

Door PAUL WOUTERS 
(Uit het Eindhovens Dagblad 4 september 2006)

AZZANO - Talloze zegeningen dit weekend voor de Eindhovense Wilhelmina Fanfare tijdens de processie in het Italiaanse Azzano. Een twintigtal muzikanten voortkomend uit café Wilhelmina streek dit weekend in het berggehucht neer ter gelegenheid van het zestigjarig bestaan van de zogeheten Madonna del Cavatore ofwel de Maria van de (marmeren) grotten.

Het piepkleine Azzano - gelegen tussen Pisa en La Spezia - telt 350 inwoners. Gewone toeristen zie je er niet. Daar ligt het dorp te afgelegen voor. Bezoekers zijn veelal internationale beeldhouwliefhebbers, die cursussen volgen op de zogeheten Campo. Azzano is net zoals de meeste omliggende dorpen volledig in de ban van (wit) marmer en graniet. Talloze bergen zijn zichtbaar uitgehouwen. De marmerbusiness is niet zonder gevaar. Alleen al in Azzano vonden dertien mannen de dood in de branche.

De langdurige processie - volledig in het teken van de gevallenen - was gisteren het absolute hoogtepunt van het Eindhovense avontuur. Eerste trompettist Jack Arts is stomverbaasd: ,,Het is echt net of ik in een vooroorlogse film meespeel." Drie vaandels waaronder die van de Wilhelmina Fanfare sieren de optocht. La Banda van Azzano musiceert voorop met droevige muziek. Daarachter twintig roze Wilhelmina-jasjes, padre Don Ermes, zes hagelwitte jonge misdienaars op sportschoenen, een vrouwenkoortje op leeftijd en ruim vijftig dorpelingen. Jong volk is nauwelijks te vinden.

Kapel

De processie gaat ruim vier kilometer bergopwaarts naar de kapel voor de gevallenen.

Halverwege wordt gepauzeerd voor wijn of water. Bij de kapel dragen twee priesters en de bisschop voor de ruim honderd aanwezigen in de buitenlucht een mis op. Het dameskoor zingt verdienstelijk Avé Maria. Dirigente Jet Franssen van de Eindhovense fanfare soleert indrukwekkend op blokfluit. Het geheel maakt grote indruk. De bergen, de kleinschaligheid, maar vooral de echtheid.

Na ruim drie uur begint de verbroedering tussen de fanfare en de Italiaanse muzikanten. De avond ervoor ging die ontmoeting niet door vanwege een misverstand. Het concert van de Wilhelmina Fanfare pal naast de snelweg kreeg desondanks veel bijval van de plaatselijke bevolking. De Italianen waarderen vooral het losse karakter en de solo's. Het Nederlandse ‘Sofietje', het Franse ‘Je ne regrette rien', het Spaanse ‘Traiguera'. Het maakt ze niet uit. Meer, meer", schreeuwen de Italianen. Dat deden ze ook gisteravond bij de slotavond, waarbij padre Don Ermes op zijn accordeon meegaat in de feestvreugde. Het publiek dankt de Banda Olandese, die op zijn beurt versteld staat van de Italiaanse gastvrijheid.